Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Księżyc w pełni rozświetla pandemię nad rzeką,

jaśnieje dystans między nami, blask w odległość


unosi wstęga, znika za zakolem, ciemne

futra mają drzewa, rtęć przesącza się w ziemię.


Patrzymy, dwie sylwetki w pejzażu wycięte,

dwoje drzwi uchylonych lekko – nietoperzem -


mówisz, że chciałabyś być - ja – noc i powietrze -

bobrem - ja - między wodą a ziemią, że w zwierzę


każde kiedyś się wetchniesz i we wszystkojedność,

jeszcze chwilę stoimy uchyleni lekko.

Ilość odsłon: 734

Komentarze

Nie znaleziono żadnych komentarzy.