Ja mam pewnego rodzaju ulgę. I świadomość, że Ktoś to czyta. Zwłaszcza to drugie dużo daje.

O czym jest moje pisanie? Co to?
Różności, Panie ;)) Po komentarzach fachowców widać - zawsze zaskoczeni ;)

W moim przypadku pisanie jest już chyba jedyną rzeczą, która trzyma mnie jeszcze w tym wszechświecie. Pewne rzeczy nie zostały zrobione do końca i uważam że są nadal aktualne.

No a Ty co masz z pisania?

Co "co to", "o czym to jest"?

Po co - w sensie, co autor z tego ma. Jeśli satysfakcję, to super.
Nadal jako pierwsze pozostawiam pytanie "co to?", o czym to jest.

Bo jest taka możliwość, więc należy z niej skorzystać?
Bo szukamy nowych form wyrażania się? Bo robimy to poprzez język?

Laik do przyjaciela malarza:
- Co to?
- Olej.
- Olewam, ale co to?

Nieważne, czy babrzesz się w błocie, piasku, czy lejesz brąz. Ważne co tam z tego lepisz. Moim skromnym... Czasem można jeszcze dopytać po co.

Miałem na myśli takie pisanie, które babrze się w języku.

A co to za inne, ekstremalne pisanie? Co masz na myśli?

Tamaro,

hehe, wiesz, staram się czytać z uwagą komentarze, bo nadal uważam, że portale coś dają. Natomiast czasami po prostu wdaję się w polemikę.

"wiersz zakodowany, ale widać, że o czymś"

Dzięki, staram się pisać z sensem. No jakoś tam jest zakodowany.
A co do zakodowanego - hermetycznego pisania... Moim zdaniem pewne inne, może nawet niekiedy ekstremalne pisanie, które może wiązać się z hermetyzmem, jest przez wielu niewiłaściwie oceniane. Wynika to z tego, że dany hermetyzm jest traktowany jako intencjonalny. I dlatego mowa jest później o konwencji, stylówie, wizerunku autora. Uważam to za kompletne nieporozumienie, które odbiera takiemu pisaniu jego źródłowość.
Ale to już w ramach dygresji.

Mitrhil odzywa się tylko wtedy, gdy coś mu się nie podoba albo go urazi, więc bądź dumny - poruszyłeś go.
Wiersz zakodowany, ale widać, że o czymś.
Pozdrawiam