Walizka była doszczętnie wypełniona wspomnieniami, głownie z dzieciństwa i traumami wieku dojrzałego. Dzieciństwo kolekcjonowało siniaki wraz z owalnymi kamykami, zbierało także złote papierki od czekolad, polne kwiatki, szkiełka, cekiny i barwne koraliki. Wszystko razem układało na kawałku złotka, zakopywało w dołku w ziemi , przykrywając kawałkiem szyby, co tworzyło coś na kształt podziemnego obrazka. Codziennie przychodziło by zobaczyć jak miewa się Sekret i czy szkiełko mocno zaparowało, czy czasem kwiatki nie zmarniały... potem przysypywało go garstką ziemi i oznaczało patykiem...

Miejsce dla Sekretu powinno być odludne i dzikie. Takie warunki spełnia łąka za śmietnikiem. Sekret, jak sama nazwa wskazuje, nie powinien być nikomu pokazywany, poza najbliższą przyjaciółką. Ona też posiada swój Sekret, który codziennie odwiedza, zachowuje się trochę jak wdowa z krótkim stażem, a to się udziela......

Co by było gdyby Sekret zaniedbać, zostawić go pod ziemią i nigdy o nim nie wspominać? Wiadomo. Na szczęście podziwianie Sekretu sprawiało radość dzieciństwu, nawet w przypadku zamoknięcia złotka. Wtedy przynosiło nowe, przecież czekolad nigdy nie brakowało. Co stało się z ostatnim Sekretem?, na ostatniej łące?, Nieco zakurzony został schowany do walizki wraz z innymi wspomnieniami dzieciństwa, podobnie jak gra w gumę i przezywanie koleżanek.

. Traumy zajęły w walizce miejsce naprzeciwko wspomnień z dzieciństwa. Kiedy spoglądały w ich kierunku, natychmiast zaczynały płakać i rozcierać dawne siniaki, zawodziły ubrane w czarne togi i prowadziły śmiertelnie poważne dyskusje, Ciągle mówiły: jaaaa, moje cierpienie, mój ból, moje kłopoty, depresje, wypadki, i smutki...mmmmoje, moje...

Wspomnienia z dzieciństwa miały już dość towarzystwa traum, klimatu krzywych min i powagi. Zauważyły, również,że rozpanoszyły się, one bez skrępowania, racząc je kolejnymi smutnymi opowieściami. Doszło nawet do tego, że straumatyzowały wszystko co się dało, nie omieszkały zapamiętać, każdego dziecinnego lęku i bólu, potknięcia, czy skręcenia kostki.

Dopiero kiedy wspomnienia z dzieciństwa wzięły się na sposób i oddały im cenną godzinę zabawy i nie odwracając się plecami pozwoliły się im wyżalić ( ale tylko przez godzinkę dziennie), wtedy wyraźnie się się uspokoiły, niektóre nawet zdjęły togi, zaczęły palić w ukryciu papierosy i coraz częściej śmiać się z samych siebie. Wtedy jedno z kluczowych wspomnień z dzieciństwa postanowiło pokazać im Sekret, co naprawdę wszystkich bardzo, bardzo zaskoczyło, ponieważ żadnemu mieszkańcowi walizki nie przyszło by do głowy, że wciąż był on dla nich tajemnicą.