Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki


zostawiają kubek stygnącej herbaty

i nie wiedząc co począć ze wzrokiem

wpatrują się we mnie


nie ubrałam czarnej sukienki

smutek i tak kręci się po domu

pije ze mną czerwone wino

płacze do poduszki


razem nakrywamy do stołu 

każdej nocy już mniej sypiam

wkrótce przy nocnym stole

zabraknie miejsca dla nieobecnych

 

Ilość odsłon: 571

Komentarze

luty 12, 2021 12:38

Leszku, wigilijnego klimatu nie planowalam, ale tym bardziej cieszy, że tak tez można odebrać. Pozdrawiam.

luty 11, 2021 21:19

Jest tu coś z wigilijnego klimatu, może tylko dla mnie.
W każdym razie melancholia nie przeszkadza wierszowi
Pozdrawiam

luty 11, 2021 08:43

Mars, coraz więcej Ciebie coraz mniej mnie.
pijka dziękuję za poczytanie.

Konto usunięte

2-2

luty 10, 2021 19:11

fajne bo smutne

luty 10, 2021 18:03

Dziękuję Mars, “moim” wyrzucam, co do reszty przemyślę, nie chciałabym usłyszeć zarzutu o suchym, telegraficznym stylu. Pozdrawiam.

luty 10, 2021 15:12

Bardzo dobry wiersz, w sensie przekazu. Trzeba tylko usunąć spójniki "i" na początku wersów i wypełniacze np:

"zostawiają kubek zimnej herbaty
nie wiedzą co począć ze wzrokiem
wpatrują się we mnie

nie ubieram czarnej sukienki
smutek kręci się po domu
pije ze mną czerwone wino
płacze do poduszki

razem nakrywamy do stołu
każdej nocy mniej sypiam
niedługo przy nocnym stole
zabraknie miejsca dla nieobecnych"