Już w gruzach leżą Maurów posady, 
Naród ich dźwiga żelaza, 
Bronią się jeszcze twierdze Granady.
Ale w tym mieście zaraza!

 Broni się jeszcze z wież Alpuhary 
Marek, co po imprezie przeżył. 
Hiszpan pod miastem zatknął sztandary, 
Patrzy i... oczom nie wierzy.

 Marek pijany, albo już stary, 
W co ja dziś chętnie uwierzę, 
Bo pod murami tej Alpuhary 
Są muzułmańscy żołnierze.

 Patrzcie, eunuchy! Jam siny, blady, 
Może wypitym żem osłem. 
Ja was oszukał - piszę z Granady. 
Ale pocztówkę przyniosłem!

 Giaur Almarek ze swej posady 
Broni się resztką sił, ale 
Wygląda licho – siny i blady 
Uryną kreśli murale…

 Wraży al-Panzet od Saladyna, 
Władcy haremów i minaretów, 
Ściska kolana, za jajka trzyma, 
Z rozpaczą w oczach szuka szaletu. 

 Giaur Almarek już i szaletu 
O własnych siłach nie znajdzie.
Sika więc w buty swoich kolegów, 
Z którymi służy w al-Kaidzie. 

 Wielki Al-Panzet w twierdzy ruinie, 
Pomiędzy gruzy i trupy, 
Zastawia ucztę, kąpie się w winie, 
Idzie na miasto na dupy.

 (tak więc jak wyżej) ściga już dupy 
I rżnie je wciąż bez litości, 
Almarek chce się zebrać do kupy, 
Bo Panzetowi zazdrości.

 W murach Granady już kury pieją 
A obaj al-el-Panowie 
Od tego wrzasku całkiem ci pieją 
Zwyczajnie - jak to Giaurowie.

 W bójkę wtrąciła się imć Aurora.
To muzułmanów jest branka, 
Która w jasyrze u Almanzora, 
Znaczy - muslima kochanka. 

 Al-Panzet wszystkich przywitał w porę, 
Giaura najczulej uściskał ;-) 
Objął za szyję był Aurorę, 
Która u ust mu zawisła.

 Z tą to kochanką podstęp, Al-Zecie,
I krwawy ranek już wkrótce. 
Niech wraca, zamiast krążyć po świecie 
W swej małej gumowej łódce.

  Wszystkich witam codziennie, Marku, 
Kolorem wciąż mieniąc się w niebie 
Spojrzyj no czasem na te promienie 
Jeden z nich może musnąć i ciebie…?! 

 Saladyn z rana, idąc do kibla, 
Przypieprzył się zdrowo w kłódkę. 
Wstał i otrzepał, krzyknął "O, kurwa, 
Kto tu zostawił gumową łódkę?!"

 Ta imć Aurora jest asasynką,
Morderczą, krwawą modliszką, 
Która kochanków zarzyna finką 
Lub dusi baranią kiszką! 

 Tak, assassyni. Lecz sułtan gotowy, 
Bo czas pokoju był dosyć krótki. 
Teraz dostaje boleści głowy 
Na to wspomnienie... gumowej łódki.

 Już Aurora kończy swą bajkę

tysiąca nocy, bo drzemie…

Bierze pilota, wdziewa kufajkę,

Siada i… jest już w haremie.

*poemat (sic!) powstał w 2015 roku przy kolaboracji z Aurorą i Zbigniewem PaNZeT Nadratowskim

 (zwrotki były pisane przez nas naprzemian, był ubaw po pachy, nie nudziłem się w Granadzie)