długo zamiatane pod dywan mikroby przerywają zmowę milczenia

 w porządku alfabetycznym układam niedotrzymane obietnice

 piętrzą się na półkach oddechy pod warstwą kurzu nerwowo pulsują

 teraz to bardziej metronom odmierza mi czas niż klepsydra

 przecieram z namaszczeniem zgrane karty tam królowie i damy

 rozwodzą się nad zbrojnymi waletami – mury płoną zimnym ogniem

 zasypiam na biurku z zamordowanych drzew naszego świata z duszą

 niemej kukułki i sercem kornika bijącym na alarm że już za późno

 składam skorupy wspomnień – przepełniona czara ogłosiła upadłość

 nalewałaś do próżnego wieczora świeżych godzin nie wystarczało

 na kochanie na całopalenie gdy wskazówki omdlewały cicho

 cyferblat zachodził za słońce szeptem gładziłaś włosy w nieznanych

 językach słowa pierwotne myśli razem z piaskami sączyły

 kwaśny smak umierania w samo południe w Carcassonne pieśń niosła

 chwałę przez uszykowane zastępy i to było dobre do ostatniego grona

 do ostatniej chwili w suchej studni życzeń celebruję rzeczy po tobie

 układam kataloguję zapycham pamięć utraconą w pośpiechu bo

 mikroby z lustra orzekły że z zamkniętymi oczami jest mi do twarzy