Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

nie potrafię przyzwyczaić pokoju do pustki

za drzwiami głośny świat

jak stłuczone szkło z drugiej ręki

nad nią trzecia podobno niewidzialna

opłacana walką naczelnych troglodytów o dostęp

do uczuć przed porannym programem

 

dodaję płaszcze i płócienne torby

reklamujące wszystkie kraje oprócz mojego

 

trzeba nauczyć się nowego języka

kończyć zdania w trybie oznajmującym

znakami zapytania

żyć 

za grosze

gorsze

za drzwiami

Ilość odsłon: 2976

Komentarze

maj 06, 2017 17:38

:)

maj 06, 2017 14:42

jeszcze raz dziękuję wszystkim za wgląd i pozdrawiam

maj 06, 2017 10:46

Może i ubogo, ale contra wobec świata. Filozoficznie na plus. Bardzo. Forma wiersza - indywidualna, bezpretensjonalna, mnie trafia do gustu :) Pozdrawiam serdecznie :)

maj 06, 2017 00:09

))))) Aidegart

maj 05, 2017 22:41

no tak...butelki nie są aż tak trwałe ;)

maj 05, 2017 21:49

Jezu, jak nie lubię egzegezy! Ok: skoro jest druga ręka, tak więc istnieje pierwsza, prawda? można zatem założyć, że istnieje trzecia a może nawet czwarta ,ale nie mnóżmy bytów ponad miarę..
pozdrawiam wszystkich

maj 05, 2017 20:04

Fajne, choć też nad "niewidzialną trzecią ręką się zastanawiam" :) pozdrawiam

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-3

maj 05, 2017 07:11

Niezłe. Szczególnie puenta ze swoją grą słów.
Pozdrawiam.

maj 04, 2017 23:22

Czuje przekaz, trochę się gubię z tą mnogością rąk...ale gra słowna w puencie jest ciekawa.
Pozostajemy na z góry upatrzonych pozycjach,m chociaż niewygodne niemiłosierne, obce takie i dalekie...

Czegoś mi tu brak, albo ... za mało płynie, sama nie wiem, nie przyszłam marudzić. Wrócę odszukać, o co mi chodzi ;)

Pozdrawiam

maj 04, 2017 21:01

Firletka: no tak, obco i zgrzebnie peel żyje
xlax: czepiasz się ,ale dziękuję, a ze Śląska? nie, dzie tam! z Torunia
pozdrawiam Was