Gabinet woskowych figur Madame Tussaud

dyskretnie ogranicza obce środowiska

do złowieszczego cienia; brak wyznań

marszczy ukradkiem skórę na sinych twarzach.

W takim miejscu nie można zapomnieć

London Walls i sześciu pensów. Nie parzą

za to w zamyśleniu nad herbatką w Ten Bells Pub

razi grymas kelnera nagabywanego

o osobiste kontakty, kiedy diabeł ukryty

we włosach Marie, założywszy nogę na nogę

buja rozleniwiony, nawijając na palec rudy kosmyk.

Promocyjna oferta lubi się powtarzać

cyklicznie; trzeba mieć otwarte oczy i uszy

pilnie liczyć dzwonki, za którymi niepostrzeżenie

otwiera się przejście, krystalizuje miejsce narodzin

precyzyjnie wycięte z krzyczącego plakatu.