wokka: tygrys ogrodowy. Serwis poetycki.

Nieruchomieje w napięciu, tylko koniuszek ogona porusza się nieznacznie,
wzrok skierował do góry, spogląda na drozda śpiewaka połykającego w
pośpiechu białe kulki owoców dereni.
Nie po to cię karmię bandyto żebyś polował na ptaki - myślę sięgając do
klamki okna, próbując zapobiec katastrofie.
W chwili, gdy dłoń poruszyła klamką, skacze, chwyta drozda za koniec
ogona, ptak szarpie się gwałtownie, odlatuje wrzeszcząc. Z pyska
drapieżnika sterczą dwa pióra niby nieproporcjonalnie duże wąsy.
Czasami odnosi sukcesy w podobnych polowaniach, mimo że przed
wyjściem do ogrodu zakładam mu zawsze obróżkę z małym dzwonkiem;
na wiosnę przyniósł zabitego trznadla a przed rokiem sikorkę bogatkę.
Gdy wieczorem wraca pełen wrażeń, mówię: twoim psim obowiązkiem są
myszy a ty dziś próbowałeś uśmiercić najlepszego muzyka; odwraca się,
odchodzi z dumnie wyprężonym ogonem.
Nie ma się co obrażać - dodaję - w tej chwili przypominasz mi pewną
młodą poetkę, która twierdziła że kocha a teraz udaje, że mnie nie widzi.
Na to on odwraca głowę i patrząc przenikliwie z ironicznym uśmiechem
cytuje hiszpańskiego poetę:
"Myśliwcze! Udający się na polowanie na kobietę albo lwa, biada ci
jeśli nie trafisz w środek serca!"
Dobrze wiesz - odpowiadam wytrącony z równowagi - że ten kiczowaty
cytat zupełnie tu nie pasuje, po pierwsze nie zamierzałem nikogo trafić
a po drugie nie chodzi o jakąś zwykłą kobietę lecz o poetkę a z nimi
jak mawiał kubuś puchatek o pszczołach, nigdy nic nie wiadomo.
Pozwól, że będę innego zdania - odpowiada - kładzie się zmęczony spać
i mruczy przez sen.