wokka: Zocha i Bruno. Serwis poetycki.

powiedziała mu Zocha
ja ciebie już nie kocham

Bruno runął na runo
radzą mu rozpatrz rozpacz
na mchu przedostatniego tchu

rozpacz ci nie pomoże
nie trać nadziei i ducha
weź wyjmij mrówkę z ucha
z inną nie będzie ci gorzej

teraz przecież igliwie
kłuje ci skórę tkliwie

Bruno runął na runo
szeptał jestem gitary
pękniętą nagle struną
problem niby świat stary
rozum z głowy wyfrunął
mniemając Zocha kocha

Bruno jest działaczem który
Bruno jest człowiekiem który
działa w dziedzinie kultury
pracuje na niwie kultury
oddaje swoje życie dla kultury

nieprawdą jest, że Bruno-jak twierdzą złośliwi-jest płaski
ponieważ został wycięty z tektury
na której był napis: wszystko dla kultury

Kiedy Zocha mówi: ja ciebie już nie kocham, to po "ciebie" ma możliwość wyboru.
Może powiedzieć:
mam w nosie,
widziałam z inną,
postanowiłam wyrzucić za drzwi, itd.

Wers "ja ciebie już nie kocham" chce podkreślić ową możliwość albo inaczej ma dać do zrozumienia, że Zocha nie była zdecydowana, nie wiedziała do końca, co powie po słowie "ciebie" i tylko w ostatniej chwili wyrzuciła z siebie: "już nie kocham".