Kapka ambry na płycie z alabastru wystarczy

żeby stworzyć kontrast dla uśmiechu, bo również

i z niego coś powinno zostać. Może stado kóz

a może tylko dwa jagniątka bojące się zejść

z gór Gabao. Skała opada stromo i strach

nasłuchiwać pełni, kiedy brzęczy skrzydłami ciem

o mosiężny grzbiet lustra i skaleń wgryza się

w stopy. Powinniśmy chyba spróbować jeszcze

wschodnich wonności, biorąc z każdej rzeczy

po cztery, niby refleksy nieba w zapomnieniu

do kogo może należeć dotyk, który powołał je

do życia, bez względu na perspektywy, wystruganego

ze światła zajączka, który przycupnięty przy stopach

strzyże uszami, niepewny komu naprawdę zaufać.