W podwórkowej szkole przetrwania niewiele

da się wyciągnąć z pensum godzin, spędzonych

w piaskownicy. Babki znudzone nauczaniem

początkowym rozpieszczają latorośle. Rośnijcie 

- szybciej będziemy w formie i wilgotny piasek

zwiąże oczekiwaniami na frymuśne, kwiatowe wzory

autka z grynszpanowymi karoseriami zrobią szum

trąbiąc gromko na światłach. Ruszamy z posad świat

odbębniając nadgodziny, chociaż kolokwialnie

to dalej rozprawki, jak wypełnianie czasu krzykiem

– pchaj się do ostatka, aż rozwiązane zostaną

zadania z gwiazdką i mowa cyfr stanie obowiązująca.

Teraz przecież zatopione sanktuaria spełniają

najskrytsze sny Ludolfiny, szerokość i długość świata

wiąże w sieć. Jesteśmy sami, lecz liczy się tylko

żeby zbyt łatwo w takie głupstwa nie uwierzyć.