Witaj RozaRze, dzięki za opinię. Chyba powinnam się martwić? :)

Podoba mi się forma wiersza

Zapis też intrygujący - choć nie wiem o czym jest

Dziękuję Joanno!

Lucyno, to jest bardzo piękny, wzruszający wiersz. Dziękuję, że mogłam go przeczytać.
Pozdrawiam
:)

:) Jeszcze raz dziękuję Agna!

... nareszcie ktoś się cieszy, z mojego komentarza, śpij dobrze, agna, ;-)

Nie ma sprawy :) Patrze swoją optyką, lubię co piękne, często widzę coś ładnego w tekście, nad tym co gorsze się nie roztkliwiam, bo nie ma autorów doskonałych :) Każdego autora staram się wzmocnić w tym co dobre i zachęcić do rozwoju :) Cieszę się, że Ty Lu* również odbierasz pozytywnie moją pozytywną krytykę :) Twoim najmocniejszym punktem jest wrażliwość marki empatia :) Pozdrawiam ciepło :))

Justynko, wiersze żyją tylko wtedy, gdy napotykają na swojej drodze kogoś takiego jak Ty. Cieszę się, że mój wierszyk ożył. Dla mnie bardzo ważny, ale wiem, że lapidarny. Nie do każdego trafi. Dziękuję z całego serca za to co powiedziałaś.

Swoją empatią wygrasz serce niejednego czytelnika :)

Na końcu jest dla mnie śmierć, ale podkreślam, że to mój odbiór; czytałam tę książkę i rozumiem nawiązanie. W głowie zdania proste, a czasem "tylko" pojęcia, w dodatku nie nazwane słowami, a może tyle samo w sercu, może jednak... Więcej. Przypomina mi się hasło - "Anioł ze złamanym skrzydłem"... Bliskie mi to, poprzez kilka lat pracy w zawodzie. Piękna empatia. Rzadkość. Język - pomysłowy. Przekora w tym początku - "ale". Taka, która mi imponuje. Pozdrawiam Cię ciepło Lu* :)