Inna wersja


Bóstwo dziewięciu braci, którzy Nocą Walpurgi. Zwisali
z gałęzi, a kruki wydłubywały zezowate oczy. Chociaż

nigdy nie mogły trafić. Nie odpuszczały. Tu, gdzie sabat
kapłanek klęczących przy kadzielni - w glinianych pucharach

wrzą wrzeciona liści - chcą ulepić ich z gliny. Postawić
do pionu i wpuścić płyny. Z puszystego pnia stuletniego

baobabu - skóra i mięśnie wyskrobane ostrzem. Szkielet
lśni jak diament, wypolerowany przez dłonie zimno-krwistej damy.

Niech pojawią się - przed grotą platońskiej jaskini. Zapłaczą
wewnątrz - nad rozpalonemy ogniskiem. Gdzie sam Platon

piecze kiełobaski. Sprowadził ich tutaj. Dziewięciu braci. I
przebaczył. Apostołów i inżynierów. Od ideii. Będą rozrzucać

szczepionkę. Tym, którzy zapomnieli.

Ten tekst jest przede wszystkim za mało płynny. Mam wrażenie jakbyś próbował tutaj rymować, nadaje to monotonny charakter.
Podoba mi się za to Platon, który piecze kiełbaski.

Oby następne były lepsze :)

pzdrw

Poczekam... nie spieszy się:)

Ava

Eksperyment. Troche starszy wiersz z ktorego chcę coś sklepać. Widocznie dluga droga.

Xlax

ok, dzieki za opinie

Do mnie nie trafił, ale przeczytam następne:)

Typowy pseudo poetycki paplaniec z błędami, taka 'grota bezdennej jaskini'. Raczej kosz. Pozdrawiam