Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

pociągnij mnie ze sobą
chcę zdążyć rozpędzić krajobraz
światła migają oknami
sosny rozparte w szybach
kształt nie nadąża za obrazem
lepi twarze rozmazane drogą
wyciera słowa tępi ostre
łąki stukają toczone jak
gałki muszkatołowe po stole
zamiast walki tajanie

niebo uporczywie trwa
rozpiętym w oknie wspomnieniem
w kropli skupionej siłą woli 
na chwili tylko mojej

zmruż oczy
poczuj
właśnie teraz
nie zawsze jest teraz

 

Ilość odsłon: 509

Komentarze

sierpień 04, 2021 19:46

Prawie dziesięć lat temu jechałem z Aleksandrowa Kujawskiego do Lublina, na każdej stacji była kontrola biletów.
A tu taka sielska podróż, jest super :D

sierpień 04, 2021 08:15

Szkoda, że nie można zatrzymać " teraz", że przemija.

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

sierpień 03, 2021 23:01

Dobry, bardzo dobry.

sierpień 03, 2021 21:49

Wiadomo po czym...

sierpień 03, 2021 21:47

To jest jak lizanie tylniej części bo zabrakło papieru, a bilet okazał się elektroniczny

Konto usunięte

2-32-3

sierpień 03, 2021 21:41

Przepiękna poezja, jestem pod wielkim wrażeniem kunsztu autora.

sierpień 03, 2021 18:42

Bardzo ładna impresja z podróży pociągiem. Bardzo osobiste wrażenie. Text płynie miarowo po szynach. Wydaje mi się, że fraza powinna brzmieć tak "na chwili tylko mojej". Zakończenie warte zapamiętania. Pozdrawiam