Jeśli chcesz porozmawiać, dajmy na to, z żabą,

mów do niej że jest piękna, lub, kochaj ją śmiało,

spróbuj dostrzec – z jej żabich perspektywy oczu

spogląda tajemnica, która w tobie-wokół,

z której wszystko utkane. Lecz, to najtrudniejsze,

chcąc z nią rozmawiać musisz jednocześnie nie chcieć,

chcenie niezłomne ciebie nie może wypełniać,

przez nie miłość do żaby nie będzie mieć miejsca.

Więc jeśli już poczujesz jak skorupa pęka,

która ciebie od świata na co dzień oddziela,

i jak świat się przelewa do twojego wnętrza,

jak w jednym z żabą światła, powietrza i ciepła

znalazłeś się pęcherzu, niczym w jednym stawie,

może wtedy zobaczysz dającą ci żabie

znaki łapkami żabę, ufną, że nie skrzywdzisz,

a żaba nie jest groźna – śmiało, możesz ćwiczyć.