Marcin Strugalski
morena
Dziś przyniosła mu kilka słów.
Żadnych spojrzeń. To wystarczy.
Weszła!
Jest w nim.
On bardzo chce być już w niej,
ocierać się o miękkość serca.
Mocno jak człowiek, nie jak kot.
Ale tutaj nie ma szału: serce twarde
jest lawiną. Poruszone tylko spada
i pociąga.
U podnóża
pogrążeni porzucili swoje zbroje.
Położyli się nadzy warstwą sedymentacyjną
tworząc wspaniały podkład pod kolejny glacjał epoki
kamienia nierozłupanego.
Ilość odsłon: 579
Komentarze
Marcin Strugalski
wrzesień 30, 2021 16:35
Marku, Pasjo, tallea, Leszku, J-43!
Bardzo Wam Dziękuję, Kochani!!
Ale ładne uśmiechy tam się pojawiły!
Ciężki okres, ciężkie sprawy.
Pogubienia, zaplątania.
Wypatruję światełka...
Mocno
J-43
wrzesień 26, 2021 20:48
pogrążeni porzucili swoje zbroje.
Położyli się nadzy warstwą sedymentacyjną
tworząc wspaniały podkład pod kolejny glacjał epoki
kamienia nierozłupanego.
:)))
Leszek.J
wrzesień 25, 2021 20:14
Jak widać można napisać erotyk w sposób nowoczesny i ciekawy.
Pozdrawiam
tallea
wrzesień 24, 2021 22:26
Ostatnia zwrotka zarąbista :)
Konto usunięte
wrzesień 24, 2021 20:10
Niefortunna miłość, sporo pokazuje ten obraz, świetny.
x l a x
wrzesień 23, 2021 23:08
Ciekawy i zgrabnie spisany wiersz. Jedynie "nie ma szału" razi jako zwrot żargonowy; po prostu nie pasuje do treści - może jakieś obejście/synonim?