czasem na środku ulicy pomiędzy szczelinami twardej kostki

pojawia się uśmiech

do ludzi, do ich trosk i nieuczesanych włosów młodej dziewczyny

do chłopca, który prosi o papierosa

do szczupłej Włoszki, pozdrawia w zapomnianym języku i opowiada o płatkach kukurydzianych kupionych w odległym sklepie na promocji

o małym kocie, właśnie uratowała mu życie

uśmiech do obcych, podarowane ciastko z piekarni

i nie odwracasz wzroku, kiedy starszy mężczyzna pyta

czy smakuje ci kawa, słyszysz odgłosy odlatujących ptaków, skrzydeł łamiących tęsknotę

i pozwalasz na dotyk chociaż to grzech obiecywać

że wrócę, więc musimy się rozstać i nasze błędy nie zostaną popełnione

gdzieś w zagubionych zaułkach pozostanie ślad nadgryzionych jabłek

ust, które aksamitnie dotykały

nie obawiaj się, obcy może być tylko kolejny dzień

któremu nie pozwolisz na uśmiech