Dedykacje zawsze mają w sobie tajemniczość i osobiste emocje. Czytelnik może tylko się domyślać. Jednak słowa nie oddadzą smutku jaki pozostał po stracie fasolki, jednak są ubrane w dojrzały ból pogodzony z ciszą pomiędzy siebie.

Łączę się w smutku.

Wiersz dedykowany i na pewno rozumiany przez adresata-(tkę), czytelnikowi na portalu pozostają domysły, udane czy nie.

Dzięki za czytanie.

Xlax - autoterapia i dedykacja ma swoje prawa (może powinien trafić tylko do pudełka, shit happens). Ale na pytanie dobrze jest odpowiedzieć - tak, tym wierszem.

"usłyszeć coś na pół tygodnia" - dość niezręcznie napisane, bo bez logicznego/semantycznego znaczenia;
"radość krótka jak sen" - poetycka wydmuszka, bo każdy może mieć inne zdanie i przekaz się wali;
Co ciekawsze to konsekwencja czasu zw. z wierszem w pudełku (tym wierszem?), którego wolałbyś nie pisać ;-)
Końcówka wychodzi dość enigmatycznie i banalnie.

Piękny utwór, nasycony silnymi emocjami, a jednocześnie zwracający uwagę spokojem płynącym z wersów, które stają się rodzajem opowieści. Zderzenie tych dwóch "warstw", być może całkiem paradoksalnie ( jak u kota, który pojawia się w tekście), buduje nie tylko specyficzny, zatrzymujący klimat, ale przede wszystkim podkreśla autentyczność tego, co zostało zapisane i jak jest przeżywane. Mnie się podoba, mnie przekonuje.