uznany poeta schodzi niespiesznie do piwnicy

  wybiera kilka ziemniaków z ciemności bo nie świeci

  z kredensu wyjmuje specjalny nóż do obierania

  wydłubuje oczka kroi myje pod bieżącą wodą

  leżą ułożone w garnku z dawno obitą emalią

  odkłada tomik wyławia kurczaka z gromadki

  rzucone trochę ziaren pszenicy na zwabienie

  gdy ptak zajmuje się dziobaniem poeta chwyta go

  głowa przyciśnięta do pieńka siekiera wzniesiona

  kurczakowi przelatuje całe życie przed dziobem

  chciałby jeszcze uciec lecz tylko nogami przebiera 

  uznany poeta wydostaje kapustę z beczki

  dodaje oleju sojowego marchewki pokrojonej cebuli

  powstaje wiersz o uznanym poecie szykującym obiad

  przegląda adresy kilku obiecujących wydawnictw

  czuje zjadliwe ssanie w dołku