tallea: potencjał jeszcze nie dojrzał by się od niego oderwać. Serwis poetycki.

wstałam późno jak zwykle przecież nie będę się ścigać

ze słońcem

zawsze przegrywam w przedbiegach

oderwany sen od poduszki ziewa z moimi włosami

jako grafoman nie zacznę od wiersza bo mam tylko dar

łączenia kolorów w związki nieformalne

kawa na dobry początek choć moje turkusowe kubki

nie znoszą tego smaku to ciało po peelingu kawowym

zaczyna żyć swoim życiem

oczyszczone pory roku dnia nocy

i ten aromat rozchodzący się po kafelkach między fugami

patrzę na mój szkocki szalik

czerwień i czerń to klasyka

powiesił się czeka dotykam i

jeszcze ciepłym owijam szyję wychodząc na dwór

na jaki dwór? tutaj nie ma pałacu służby i ceremonii królewskich

krokomierz wariuje nie liczy kroków

tych ode mnie do ego i z powrotem

idę drogą usłaną latem różami

ta dzika nigdy nie dała się okiełznać

na skraju lasu głaz omszały

tak łatwo oddał się nadziei

brzoza i sosna biel z zielenią

siostry wspomożycielki

wspierają się nawzajem

by jedna nie upadła przed drugą

w drodze do kory dębowej

najbardziej jednak lubię kolor rdzawy

łączący się z moim błękitem

niebo tylko własnymi siłami

niepostrzeżenie stal kruszy

na drzwiach

w moim imieniu

← Poprzednia 1 2 Następna →

tallea

2-3 2-3 2-3 2-3 2-3

grudzień 28, 2021 16:56

ps. mam na imię Door o ta :))

grudzień 28, 2021 16:55

Witaj, wierszyk ogólnie niedopracowany, ale jakoś brakuje ciągle czasu ;) nie wiem dlaczego, ale od zarania nie lubię prostych tytułów, to jakieś chyba zboczenie ;p
co do przesłania, to jest, ale tylko dla mnie...czyli czytelnik nie znając mnie osobiście raczej nie jest w stanie odczytać.
Bardzo dziękuję za słowa komentarza.

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5