jezdni. Jeśli przejeżdżały po nim samochody,

to noc, która miała nadejść już za kilka godzin,

stawała się wypukła! Zwrócę uwagę może

temu – kto nie gasi światła na końcu tunelu,

gdy wszystkie duszyczki przez nie przelecą – i datę

swych urodzin i śmierci przeniosę bez numeru

na inny grób. Niech obcy uiszczają opłatę...

Z rusztowania, co poluzowało się od wiatru,

spadł styropian jak śnieg w kostce. Niebo rżnie, Dedalu,

twój syn, bo widział, jak rolnicy dymali ziemię.

Do zaspokojenia damy zbyteczny jest palec,

penis, język. Czy liśćmi się legitymowałem?

W labiryncie ostatniej prostej tracę nadzieję!