mulęruszt - cieszę się że zrobiło się wiosennie :)

Nie przepadam za poezją zaangażowaną, ale ten wiersz mnie uwiódł konceptem z pozoru lekkim, prostym i przyjemnym, opartym na wieloznaczności. Jest tu coś z ballady, jest melodia, aż chce się zanucić. I tak jakoś wiosennie się zrobiło :)

Toksyny z watroby - haha, dziekuje za komentarz ;)

Tytuł to raczej "karabin maszynowy";-)) Wywaliłeś większość toksyn z wątroby, i to z godną mistrza ekwilibrystyką; uśmiałem się po tym "leczy hemoroidy czym popadnie"...;o)) Co do ostatnich słów na Ziemi, to się zgodzę...

dziękuje za odwiedziny i wszytkie komentarze
@resk - bardzo mi się podoba co zostało przez Ciebie napisane, sporo dostrzeżone przez Ciebie w tym tekście :)

W wierszu najbardziej podoba mi się to, co między wierszami, oczywiście poza Hamletem w trzeciej strofce, który jest "nieziemsko piękny" w swym dialogu z Grabarzem :) Mało kto wie, że u tych, co pomagają ludziom w traumie, również występuje efekt traumatyzacji, tzw. drugorzędowy. Ja na swoje maszynowe opery mam antidotum w postaci "collage di opere di zurbaran" czyli" "światło zna drogę".

W tym roku, coś marnie ze zwycięstwami w skokach narciarskich a wiersz pełen fantazyjnych skojarzeń i ciekawych pomysłów:)

Te dwa słowa wypowiedziane w środku Europy, podsumowują wszystko i określają stan naszego / społecznego/ poziomu...niestety.

Czasami trzeba się porwać... na strzępy, z motyką na księżyc, a nawet dla okupu :))
taki tekst, co wprawia myśli w czyny, a na dodatek bardzo przejrzysty :)

Dzięki, za odwiedziny ;)