Tytuł tak krzyczy że już dalej wszystko blednie...

koty we Francji lubią się włóczyć co do rynien odgłos deszczu jak rezonans roznosi się w ciemnych ulicach potęgując pijackie libacje ....sonet song tylko skąd..zdrowia

Zatem jest tu coś z ostatnich podrygów. Powyższy wiersz ułożyłem po ponownej lekturze dwóch sonetów pewnego francuskiego poety. Gdyby ktoś kazał mi zmienić tytuł, wybrałbym „Nieśmiertelność Baudelaire'a”.

Jest w moim odczuciu świetny, podoba mi się każda strofka z osobna i jako całość. Zredukował Pan ostre środki wyrazu na rzecz uporządkowania treści i jest sonet, który uderza nie tylko w emocje. Prawdziwie Pan oddał, jak przypuszczam, nie tylko własny stan ducha, ale wielu. Dlatego tytułuję go sobie "Sonet empatyczny", bo ten, który jest nauswa skojarzenia z trywialną frustratynką.

To nawet lepiej, że tak odbieracie mój wiersz, bo myślałem, że to raczej ostatnie podrygi...

Terapeutyczne pisanie.

...kocopoły