Jestem księciem udzielnym francuskich kloszardów

Przez wzgląd na mężczyzn, którzy są w mocy Wenery,

zsuniętego ramiączka, belle femme, nie poprawiaj,

bo choć ukształtował ich lumpenproletariat,

wiedzą, że z kobiety nie zdziera się sukienki.

Jeśli ktoś z nas zacznie tę strunę palcem szarpać,

gwałcicielskie crescendo stłumią ciosów dźwięki

i ów obcy, upadły muzyk pożre pierwszy

zadżumionego szczura, by zginęła Francja.

Bóg pomiędzy sługą a panem już stawia znak

równości, wyciągam więc z oka cały tartak.

Gdy na dziadowskim stole będą same resztki,

twój przyspieszony oddech znów zmieni się w zefir,

który wprawi w wirowy ruch piach na Syberii,

śnieg na Hawajach, jakbyś gumkę przeciągała.

Wiersz z tomu "Sonety hawajsko-sybirskie" (Miniatura, 2018)