Podoba mi się ten wiersz, odczytuję w nim nutę humoru i w porównaniu z poprzednimi sonetami - wzrost lekkości, a także swoiste "otrzepywanie piór". Tak, jakby Pan wziął głęboki oddech i coś z siebie zrzucił. Piekło pod myszką zapewne pochodzi z podkładki, którą jest poezja Baudelaire'a, przepleciona projekcjami własnej biografii. Jednak czuje się, że peel eksploruje kontrolę nad tym romantyzmem w kolorze grafitu i zaczyna mieć do niego coraz większy dystans. Pozdrawiam :)

Dla mnie Baudelaire pasuje do tekstu, ze względu na jego życiorys.

No to pogadałeś sobie - dobitność to wartość dodana. Nie rozumiem jednak inwersji "Baudelaire’a książki", a wręcz brzmi ona koszmarnie, i to na zakończenie?

Jestem w obowiązku napisać, żeś Pan przedni tekst popełnił ;) Pozdrawiam