Ostatni gach Maryi

Tirli, tirli, bom, bom! Twój Józef, co się pociął,

  często bił syna. Kosztem dekompletowania

    ubioru (zapomnę znów o krawacie, płatkach

      róż) dogodzę ci. Nie kracz, nie rzygaj świętością.

Moje ręce, wprawione w bójki oraz gwałty,

  cieszą czyjeś oczy, gdy śpię... Ktoś w dłoń mnie cmoknął!

    Jeszcze nie nastał głód, lecz posąg zjada posąg,

      a księża uczą się szczuć wiernych osiołkami.

Bóg dąży do tego, co mam od urodzenia.

  Niczego już od niego dawno nie wymagam.

    Czasem kartkuje Biblię na wzór ignoranta,

      by znaleźć swe imię, i mówi: „Coś tu nie gra.

To, co ma sens, pochodzi wciąż z innego świata,

do którego moja śmierć nie jest równoległa”.