Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

w tym domu pachnącym pleśnią i wilgocią
gdzie bujne jeżyny wdzierają się między cegły
zobacz

dom też nie żyje
pordzewiałe zamki na zawsze otwarte
drzwi z wiecznym bólem w zawiasach

przychodzisz
cała w bliznach na murach
czuję jak twoje ciało tętni moją krwią
i oczyszcza się z bólu
przemiana nie ma końca

czas też nie
tak lekko przechodzi
przez śmierć


Ilość odsłon: 614

Komentarze

MW

2-4

luty 24, 2022 10:14

No, dzięki panowie, za wapno i ruinę. Autorka się już pewnie nie wygrzebie z tego dołka.
Garai, też czasem o tym myślę.

Konto usunięte

2-32-3

luty 21, 2022 21:12

Podobno najlepiej wapnem zasypać.

luty 21, 2022 20:55

A mnie się przypomina Grzegorz Ciechowski. ciekawe, o czym by teraz śpiewał, gdyby żył?


https://www.youtube.com/watch?v=cSjk6phf3iY

luty 20, 2022 18:43

Był już taki kraj w ruinie, ale się z tego wydźwignął :(

luty 17, 2022 22:10

Nie wiem, czy to celowa metaforyka, czy też po prostu opis rzeczywistości, ale zakrawa mi to na "Gnijąca panna młoda 2"...