Twoja przeglądarka nie obsługuje JavaScript, który jest wymagany aby wygodnie korzystać ze wszystkich funkcji naszego serwisu. Proponujemy, abyś zaktualizował/zaktualizowała Twoją przeglądarkę na nowocześniejszą, na przykład Google Chrome lub Operę Oczywiście jeśli nie chcesz zaktualizować swojej przeglądarki, nie zmuszamy Cię do tego, nadal możesz przeglądać bez większych problemów nasze zasoby.

Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem

MW

Przychodzisz do mnie martwa

w tym domu pachnącym pleśnią i wilgocią
gdzie bujne jeżyny wdzierają się między cegły
zobacz

dom też nie żyje
pordzewiałe zamki na zawsze otwarte
drzwi z wiecznym bólem w zawiasach

przychodzisz
cała w bliznach na murach
czuję jak twoje ciało tętni moją krwią
i oczyszcza się z bólu
przemiana nie ma końca

czas też nie
tak lekko przechodzi
przez śmierć

Ilość odsłon: 490

2-4

luty 24, 2022 10:14

No, dzięki panowie, za wapno i ruinę. Autorka się już pewnie nie wygrzebie z tego dołka.
Garai, też czasem o tym myślę.

Konto usunięte

2-3 2-3

luty 21, 2022 21:12

Podobno najlepiej wapnem zasypać.

2-4 2-4

luty 21, 2022 20:55

A mnie się przypomina Grzegorz Ciechowski. ciekawe, o czym by teraz śpiewał, gdyby żył?

https://www.youtube.com/watch?v=cSjk6phf3iY

2-5 2-5 2-5 2-5

luty 20, 2022 18:43

Był już taki kraj w ruinie, ale się z tego wydźwignął :(

2-5 2-5 2-5 2-5

luty 17, 2022 22:10

Nie wiem, czy to celowa metaforyka, czy też po prostu opis rzeczywistości, ale zakrawa mi to na "Gnijąca panna młoda 2"...