Irro

Kino Pokój

drapanie żyletką

dwóch ostatnich cyfr

w legitymacji szkolnej

stanie na palcach

poważny wyraz twarzy

i temu podobne sztuczki

w wąskim przesmyku

przed czujną bileterką

ale nie z nią takie numery

i znowu czekanie

w przedsionku czyli tam

gdzie moje miejsce

kiedy wreszcie po latach

rozchylam ciężkie kotary

sali Kina Pokój

już nie ma

zostaje ciemne wnętrze

na gasnącym ekranie

w rolach głównych

majaczą napisy końcowe

Ilość odsłon: 471

Irro

2-4

kwiecień 15, 2022 20:04

Marek - tak było. Zdrówka i świętego spokoju!

m a r s

2-5 2-5 2-5 2-5

kwiecień 15, 2022 09:40

Wartość dodana wiersza dla mnie, to to, że wiem, o czym piszesz. Ta wredna czarna baba w kasie... :-) Miłych Świąt

aidegaart

2-5 2-5

kwiecień 14, 2022 00:38

Nostalgiczny... i co z tego? Jesteśmy starzy i co z tego? Rekwizyty, które każdy inny ogarnięty autor napisze podobnie. Porażka.

Irro

2-4

kwiecień 03, 2022 23:42

meszuge - tak, na żadną refleksję nie jest za późno. Dzięki za wizytę

meszuge

2-4 2-4

kwiecień 01, 2022 23:45

Witaj,
Pewna babcia, na zaistniałą obecnie sytuację, powiedziała: ,,Boże, urodziłam się w czasie wojny i umrę w czasie wojny..."
Skojarzyłam Jej słowa z Twoim wierszem.
Kino ,,Pokój" - nazwa kina nie bez znaczenia.
Dorosnąć w czasie pokoju a dorosnąć w czasie wojny.
,,dorosnąć"... odwrócenie ról...

Na żadną refleksję nie jest za późno; Pasja;)

pozdrawiam

P.S. Pasja, zamilknę, bo powiem za dużo... :)