x l a x

wiadro

nadchodzi pora czarów-marów

andrzejek mówi lejcie

wlewamy wosk do dna

aż powstaje embrion marzeń

całe wiaderko pobożnych życzeń

andrzejek mówi dobrze lejcie

lejemy przez klucz – wychodzi klucz

panie odlewają żeby było dziecko

bierzemy dziwoląga w ręce i lecimy

przywitać sto lat pomyślności

w życiu zawodowym i pracy osobistej

póki nas zawał nie rozdzieli

andrzejek mówi polejcie

wszyscy już witają przyszłość

sprawę trzeba oblać po naszemu

wosk woskiem ale najlepsza jest czysta

przyjemność bez zbędnych intencji

a wiadro no cóż

obchodzi kolejną rocznicę chrztu

Ilość odsłon: 1636

← Poprzednia 1 2 3 Następna →

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5

maj 09, 2022 20:30

Jarek, zawsze czułem, że poezja przechodzi obojętnie wobec wiadra, które jest niesprawiedliwie traktowane mimo swojej uniwersalności (sic!)...
Rafał, lanie wosku to wielka niewiadoma, a może po prostu zwykła byzydura... ;-) Dzięki za uśmiech.
Irek, podoba mi się ten "autorski", aczkolwiek mam nieodparte wrażenie, że próbujesz się wymigać od zdefiniowania tekstu. Z pojemnością wiadra się zgadzam ;-)

Irro

2-4 2-4