Choć jestem już leciwy miś – by nie powiedzieć – stary,
We łbie mi siedzi wieszcza myśl – „mierz siły na zamiary”,
Bo – co tu gadać – marzę wciąż, by zostać bohaterem,
A tu – pracownik, ojciec, mąż, czyli że jestem zerem.

A tyle pięknych w świecie jest powołań i zawodów;
Ot – choćby: poseł, złodziej, ksiądz - więc mnóstwo mam powodów,
Żeby żałować, że co dzień uczciwie klepię biedę,
Bo talent mam do wszystkich dzieł, tylko się – kuźwa – nie da!

Przecież z łatwością mógłbym kraść, lub rozprowadzać dragi
Na kodeks karny lachę kłaść; niestety „król jest nagi”.
No bo co z tego, że bym mógł zabijać na zlecenie,
Kiedy mnie tęgo dziabie w mózg – me drugie ja – sumienie.

Co prawda – już szczerbate jest, bo często używane,
Nie gryzie, ale mymła fest – fakt, że mam przejebane.
Na przykład, kiedy choćby – hmm ... ma męskość jest w potrzebie,
Albo – gdy coś podpieprzyłbym – od razu mnie ujebie.

Przyznam się, że metodę znam na tego jegomości;
Otóż – przez niego – ostro chlam przy każdej sposobności.
Gdy się sumieniu urwie film i już się odpierdoli,
To mi je zmylić lżej, bo śpi, więc mi na grzech pozwoli.

Czytajcie prasę, śledźcie w niej kroniki kryminalne;
„Gwałt, zamach, napad, rozlew krwi” – to ja ... gdy sobie walnę !
Ja wiem – to grzech – i wiem, że czas by duszę swą ocalić,
Lecz jeszcze zadrży świat nie raz !
                           Cóż ... lubię się nawalić ...