bardzo wzruszający i piękny
a żem kociara i powielokroć...
to zabolało aż

Marek - dziękuję za nową wersję - skorzystałem z niej i niech już tak zastanie.

Pozwoliłem sobie na 'po swojemu', bo głęboka noc zapadła:

"księżyc jak narkotyk rozszerza źrenicę
jest za późno za późno żeby coś zrobić

zostaje szelest firanek uchylone okno
w zagłębieniu fotela bardziej nic niż coś
to nic jest czymś co boli najbardziej

pozostaje po ludzku rozwieszać
na drzewach kartki ze zdjęciem pupila
poza małego sfinksa na tle egipskich ciemności

co u ciebie w jakie cię rewiry powiodło
no bo zwykle wracałeś wrócisz zostaniesz
jeśli już będziesz - strzeż się

wczesnych godzin zdradzieckiego poranka
pędzących potworów z płonącymi ślepiami
ślepych chłodnic"

[ograniczyłem spójniki, skróciłem, dodałem...]

Za poradą - na razie tak

Tak, no i ta niepowtarzalna kocia źrenica ;)

Sfinx!! Oczywiście, że mowa o kocie ;-)

Marek - tym razem nie o psie, na szczęście. Ale fakt, z tym tekstem jeszcze trzeba popracować. Dzięki za przybycie. Pozdrawiam

Ze względu na luźny przepływ myśli proponowałbym zrezygnować z interpunkcji. Końcówka trochę enigmatyczna, a przydałaby się jakaś mocna volta lub chociażby przytup... Treść nietuzinkowa, szczególnie pytania retoryczne. Wiem, wiem, to gadka do psa... Pozdrowiska ;-)