opal: "Miserere mei". Serwis poetycki.

pamiętasz?
zrodził nas płomień
zabijając samotność wpatrzoną w niebo

w dniu kiedy zaczął się raj
wszystko było tak
jakby nigdy nie było niczego
innego

kolibry jak nuty
wisiały nad kwiatami
wygrywając z grawitacją
wiatr suszył nam głowy o byle co
a kamień trącony stopą
uskakiwał miękko
nie znając jeszcze kształtu
dłoni która ciska

strumienie szemrały szemrały
srebrzyście
miłością obmywając ciała złączone
komunią pierwszych ucztujących
gdy owijałeś moje czerwone
jak glina włosy wokół nadgarstka
orząc mnie niczym ziemię
aż zlepione błotem nasienie
wykiełkowało drzewem
dobrego i złego

ale to czego naprawdę pragnąłeś
było tobą
żebrem z żebra żebraka

odeszłam

w dniu kiedy skończył się twój raj
wszystko było jak na początku
bryzgi światła w kraterze ciemności

i zostaliście
wygnani by uprawiać
miłość i swoją
Ziemię

a ja wciąż jestem
ta która jestem
która ma wszystko

i nie ma już nic

* John Collier: „Lilith” (1892), The Atkinson Gallery, Anglia.

* "Miserere mei, Deus", Allegri

Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem

Spis rzeczy

Akcje promocyjne

Inne

Forum

opal

"Miserere mei"

Komentarze