Rafał Hille

park imienia Wszystkich

kim jest człowiek który nazwał parę wodną chmurami

przykręcił wszystkie śruby w moście

rozrzucił kamienie na kształt drogi

zgasł jak światło szkła powiększającego

palące słońcem czyjeś inicjały na ławce

w parku imienia Wszystkich Którzy Kiedyś Byli

pamięć nie wróci chmurom wszystkich imion

stal wiaduktu pokornie zniesie przechodniów

kamiennymi drogami wróci do domu pamięć

ciągle maszyny do pisania trzaskają akty urodzenia

i podziękowania z nazwiskiem za chwilowy pobyt

w przerwie na budowanie wiaduktów wprost w obłoki

czarnego nieba gdzie nie ma jeszcze wszystkich imion

Ilość odsłon: 481

Milo w likwidacji

2-5

wrzesień 20, 2022 15:06

Jest dobrze.
Ech... Gdybyś tak finał podkręcił w stylu
...niedorobionego nieba.
Tak bez dopowiadania.

Rafał Hille

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

wrzesień 20, 2022 11:12

dziękuję wszytkim za komentarze, teksty wracją tam gdzie ich miejsce, czyli na Poemaxa :)

Konto usunięte

2-2 2-2

wrzesień 19, 2022 00:18

Ostatni wers trąci strasznym banalizmem, ale ogólnie robi wrażenie i przeszywa na wylot

Konto usunięte

2-2 2-2

wrzesień 19, 2022 00:06

Wiersz świetny

pozdrawiam

Konto usunięte

2-2 2-2

wrzesień 18, 2022 23:39

Prosił ględa jeszcze żebyś, wstąpił na portal opowi.pl jeśli masz odwagę. Tam jest pod nickiem Łukaszenko.
Nawet jak poprosi o coś jeszcze, to już nie przekażę. Czytasz to pewnie,, dasz mi teraz spokój?

Konto usunięte

2-2 2-2

wrzesień 18, 2022 23:24

Mój przyjaciel z innego portalu prosił abym ciebie pozdrowił od Kurgana

meszuge

2-4 2-4

wrzesień 18, 2022 21:43

Podoba mi się.

meszuge

2-4 2-4

wrzesień 18, 2022 21:43

Witaj,
Smutek, towarzyszący całemu naszemu życiu, taki kroczący, nieuchronny, taki: im więcej się o nim wie - jest nam bliższy, taki wpasowany na miarę...

Ogarnia mnie teraz, nie znaczy, że wiersz zły, raczej potrzebny...

P.S. Z natury jestem ,,za dokładna", pewnie sama dokręciłabym śruby na moście...;))

Pozdrawiam