Witaj,

Mam wrażenie, że nie potrafisz, czy nie chcesz, albo trudno Ci powracać wspomnieniami do dobrych chwil; gdzieś przed Tobą otwierają się nie te drzwi: ,,nadal wybijam rytm/ czekam na swoją kolej/ na swój pociąg do helu" - bardzo przejmujące stwierdzenie...

Wiem, że nie zawsze czytelnik ,,stanie się jednością z piszącym", ale to raczej dobrze;) - podoba mi się: ,,jeśli nie dajesz rady zawsze można się na nich spokojnie powiesić/ nie bój się nie grozi ci falstart":) - tak, dobrze jest mieć jedną furtkę otwartą, to taki Plan B, czyż nie?

Wracając do Twojego tekstu - drzwi do "Twojego helu" są dla mnie zamknięte ( hermetycznie dusisz) może nadszedł właśnie czas Twojego bluesa -posłucham, czego mam się bać bardziej...

Nieustannie pozdrawiam:)