Dziękuję za przeczytanie i uwagi. W sumie nie byłam pewna czy tekst jest wart zachodu i szlifowania, dlatego „wrzuciłam” go na biurko krytyka, by poznać fachową opinię. Skoro mógłby być niezły, to pomyślę nad zmianami :)
To wyrażenie dopełniaczowe – wiem już jak inaczej ująć, choć mi osobiście nie uwiera ono jakoś szczególnie, za to strofka w której pojawia się skojarzenie z Adamem Słodowym (rozbawiło mnie to) :) uwierała mi od początku więc postaram się ją zmienić .
Natomiast nie wiem dlaczego personifikacja jest zła...ale zastanowię się nad innym zapisem.
Raz jeszcze dziękuję za opinię i pozdrawiam

byłby niezły, ale

1. wersyfikacja , niepotrzebnie "złamane" niektóre frazy, proszę poczytać to na głos, pomyśleć o interpretacji,a a dopiero potem stawiać przecinki i robić przerzutnie

2. koszmar dopełniaczówki
"śmiech adresata modlitw o sen"

3. groteska, przezabawnie przeurocza , a chyba nie o to chodziło
"z porozrzucanych ludzkich części nie sposób złożyć męża " (A.Słodowy)

4. "a ciche niemowlęta w objęciach starszych sióstr i braci nie pamiętają smaku mleka" - to inaczej proszę ująć, bo patos to zabija

5. "zawsze patrzy w oczy jak człowiek' - zła personifikacja

Tomasz - bardzo mi miło, dziękuję :)

Ag - cieszę się z Twojego odbioru, raz jeszcze thx :)

Świetny wiersz, a puenta wyśmienita :) wiersz niesie w sobie namacalny ból i taką niesprawiedliwość życia, bezradność.

Bardzo mi się podoba. Naprawdę warsztat na plus.