młodości

poświęciłem cały przód ciała

wytatuowany w kościelne obrazki

zapomniałem iść tam

gdzie matka mówiła co niedzielę

i przestań przeklinać w domu proszę cię

synu mój oderwany od rzeczywistości

odmienisz się w końcu

tak mówiła

ciało swoje ugniesz

nadejdzie taki dzień

jednak

wyjdziesz z niego bez szwanku

w promieniach światła promilach zapomnienia

przypomnisz sobie zarysy słów matczynych

nadal lekkomyślny

powiesz

to tylko mgła na oczach zjebanego mężczyzny

nie byłem nim

byłem cipą kutasem bez jaj

słowa jakich nie potrafię zrozumieć

wciąż dobijają mnie

dalej i dalej już samotny

na nie swoich skojarzeniach

wkuwam w siebie działkę

dawno zapomnianej

miłości