*
w pierwszej połowie nie w głowie mi piłka. to niemal
jak zawracanie wisły. pod kazimierzem dolnym
gorączka przechodzi. z przyzwyczajenia obracam w głowie
zdjęcia satelitarne szukając optymalnej ścieżki podejścia.
jeszcze się łudzisz. jaśniejesz. pewna, że przejdę na drugą
stronę. mija noc, dzień, noc i dzień jak codzień. w ten
sposób nigdzie nie dojdę. a przecież lubię wychodzić
z siebie i zamykać cię w głowie. z dala od potencjalnych
zagrożeń.
**
jeszcze nawet nie wystartowałem. utknąłem
gdzieś między prognozą pogody, a stanem
nawierzchni. przyjadę do ciebie, by rzucić się
w wir spraw tak właściwie obojętnych. porzucę
cię jak niepotrzebną duszę, wysłużone ciało.
bez zwłoki. porzuciłem ojca, porzuciłem matkę
i zatarłem tropy. nie udzielam wywiadów. mam
dość pytań o tęsknotę. niech spoczywa na dnie
pudełka w zamkniętym pokoju z garścią niemal
zapomnianych fotografii.

***
gdy wrócę na chwilę do kraju, zmieni się
pogoda. ominę świątynie, przysiądę w kilku
miejscach, by przypomnieć sobie jak brzmi
żywa mowa.
znów czuję się nieduży. chwilami wręcz malutki.
bóg humor i włoszczyzna w oparach pani wódki.
czas wracać do domu.