Ściany były krzywe, gdyby im się dokładniej przyjrzeć.Na szczęście była krótkowidzem, więc rzadko to dostrzegała. Z nieszczelnych drzwi balkonowych zawiewało zimno, zlew znowu się zatkał, w ulubionej bluzie zrobiła się, nie wiadomo jak, dziura. Papierosy wciąż się kończyły. Tak jak papier toaletowy. Kotlety smażyły się z jednej strony. Szlag trafił ją już dawno i wielokrotnie, obecnie nie było w co celować. Zasuszona róża leżała nad kaloryferem, zachowując różowy kolor i pudrowy zapach. Lukier na pierniku kazimierskim lekko już się obsypywał, ale ciągle cieszył oko. Kiedyś zaproponowała, żeby go zjeść, ale większość gości wierzyło w datę przydatności terminu do spożycia. Tak więc trwał w spokoju na komodzie. Zgrabną kreską podkreślała oko. Czekolada czekała w szafce. Mandarynki na stole. Sąsiedzi byli kulturalni i zabawni. Tak zastało ją południe. Coś wypadałoby przedsięwziąć, może paznokcie, bo nie prezentowały się zgodnie z ustawą. Skarciła siebie i okoliczności. Jej babcia zawsze się naśmiewała ze starszych pań z pomalowanymi paznokciami. Nie wiedząc kiedy właściwie człowiekowi pęka odcisk zwany starością, postanowiła nie pytać i nie wykrywać.