no widzisz, a dla mnie to jest kluczowe, czy dogoni.

Czytelnik wiersza, w przeciwieństwie do podmiotu lirycznego, albo najlepiej współautora, z całym szacunkiem, ale niewiele się różni od miłej pani w piekarni, z którą mogę o poranku odbyć sympatyczną pogawędkę nad świeżym pieczywem, jedzonym potem samotnie w domu.

Od czasu do czasu coś napisze tutaj ;)
Nie wiem czy do goni, nie zastanawiam się nad tym ;)
Czytelników (Czytelniczki) mam jak dotąd ;) nie narzekam ;)

Pozdrawiam Ciepło
Majster89

czyli znów tutaj, Majster?

a rzeczywistość kiedyś dogoni te warte pisania wierszyki? bo jakoś tak nie wygląda...

może to przez ten wiatr. niż Axel... zawsze wolałam Slasha

pozdrawiam

może i tak być Wiśnia ;)
warto pisać wiersze, które zmieniasz po swojemu i po ludzku ;D;)


Pozdrawiam Serdecznie
@Majster89

P.S.
"Decyzje podejmuję tu!" powiedziałeś z naciskiem, pukając się palcem w czoło.
A ja pamiętam chłopaka który mówił mi, żebym słuchała tego co czuję.
Tłumaczył dokładnie o którą piosenkę Roxette mu chodzi. 
Od tamtej pory, gdy leci "Listen to your heart", myślę sobie "a może?" 

może tak:

piękne mam oczy bo pięknie patrzą
i piękne widzą
chcą widzieć

wierzę czekam choć czasem nie jest łatwo
nie zwątpić
nie patrzeć nie widzieć...

"uczuciami się nie bawię" mówiłeś
kogoś jednak będziesz musiał zawieść
dlaczego niby nie mnie?

bo jest między nami krwista kosmiczna więź?
we mnie kryształowy szkielet
w Tobie chłopak którego kocham od zawsze?

ma czuły uśmiech delikatne dłonie
niepotrabialne wrodzone talenty
które uwielbiam podglądać ukradkiem

czasem go chowasz nie chcesz nim być
jakby inni chłopcy w Tobie byli silniejsi
do czasu? oby go tylko starczyło

i to co wiem przypuszczam czego pragnę
ma swoje lustrzane odbicie? w źrenicach
w oczach?

A ja bym chciał, żebyś w końcu zaczął pisać po ludzku ;-)

jak to rozumieć?...