Irro

Ona przychodzi ze wschodu

Miasteczko wstrzymuje oddech,

jest plamką na wojskowej mapie.

Całe lata odwrócone od rzeki,

w końcu zwraca się w jej stronę,

spogląda w swoją przeszłość.

Ona przychodzi stamtąd, ze wschodu,

odgrodzonego wojenną flanką.

Szarym świtem wchodzi na dworzec

samotna z dzieckiem, tobołkami

i zwierzątkiem w plastikowej klatce.

Tak bardzo chce wtopić się w tłum.

Milczy, czasem uspokaja córkę

delikatnym śpiewnym szeptem.

Spogląda na migotliwy rozkład jazdy.

Bierze wdech. Długa podróż przed nią.

Ilość odsłon: 401

grzybowa

2-5

lipiec 23, 2024 18:29

jako fragment prozy mogłoby się bronić
jako wiersz zbyt oczywiste, przewidywalne i dosłowne

Irro

2-4 2-4 2-4

luty 02, 2023 21:06

Marek - masz rację - to jest tekst napisany na świeżo, zaraz po napaści. Teraz bym chyba całość przepisał - ale niech zostanie jak jest.

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

luty 02, 2023 18:49

Dwie pierwsze strofy już robią wiersz. Resztę czytelnik sobie dopowie - w końcu musimy się zdać na jego IQ

Irro

2-4 2-4 2-4

luty 02, 2023 18:18

tak czytam i czytam i wydaje mi się, że jest dobrze ...

David przez fau

2-5

luty 02, 2023 14:37

...i jest git

Proponowałbym przemeblowania w pierwszej, bo nie za bardzo wiadomo na początku kto lub co "zwraca się...", "spogląda..." - miasteczko, czy owa uciekinierka wchodząca później na dworzec

Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem

Spis rzeczy

Akcje promocyjne

Inne

Forum

Irro

Ona przychodzi ze wschodu

Komentarze