Kurczę, Rafał, bardzo romantyczny jest Twój wiersz, takim nieposprzątanym romantyzmem, w duchu "Niebieskiego prochowca" Leonarda Cohena. Ech, gdzie ta młodość...

Obrazowy.
Teraz mam problem bo nie wiem, od którego miejsca zaczyna wąż machać ogonem ;)

tetu, dziękuję za odwiedziny i wnikliwe przeczytanie wiersza. lubię bardzo Twoje komentarze :)
cieszę się, że coś zatrzymało

pozdrawiam serdecznie

Oczyma wyobraźni widzę peela stojącego (jeszcze) :p
pod tą fontanną ze słoikiem korniszonów w teczce.

wznieśmy toast za wszystkie gady pełzające o suchym pysku - :) bardzo to fajne

i jeszcze

jednym słowem byłem o dwa słowa za daleko.

W ogóle podoba mi się tutaj. Z jednej strony jest szorstko, tak bez żalu i sentymentów, po prostu, po męsku, z drugiej wbrew pozorom jest tu coś co chwyta za serducho. Pozdrawiam.

dziękuję Leszku za odwiedziny, cieszę się, że tekst się podoba

Odlotowy tekst, aż mnie zatkało.
Przy tym wszystko jasne mimo tak licznych metafor.
Pozdrawiam

aidegart, tylko tyle ci się udało zobaczyć w tym tekście? no słaby en komentarz, na tak zwany odpierdol

Nic ponad maskulinizm.

Trafiłeś! Ja później coś skrobnę w temacie zmian... ;-)

niniejszym zgłaszam się do konkursu ;)