tetu

Z rdzawych chmur spadnie ciężki deszcz

Powiedz, że będzie dobrze, a roziskrzone niebo
przestanie odstraszać ptaki. Kilka z nich
spadło na balkon, nawet pies nie podszedł bliżej,
skulił ogon i wył, wył jak syrena. Nad miastem

chmury puchną od wyschniętych kości, czarna mgła
zabiera modlitwy, w gardłach zalega dym. Nie patrz tak!
tutaj wyrośnie ogród słonecznych kwiatów, kwitnących
o każdej porze roku. We wszystkich kierunkach

wiatr rozwieje pestki; będą jak krople krwi,
krwinki, krwiaki - czysta hemostaza. Pamiętaj!
zmiażdżone wkrótce się odrodzi. Mamy swoją historię
odnajdowania dróg. W rozerwanej przestrzeni

pomarańczowa kula, ścina głowy pełne słoneczników.

Ilość odsłon: 415

tetu

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

marzec 02, 2023 22:48

Dziękuję Leszku za komentarz i wizytę. Pozdrawiam.

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

marzec 02, 2023 18:13

Można tu odczytać temat przedwiośnia, nadziei i nie tylko.
Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam

tetu

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

luty 26, 2023 17:13

Cześć Marku.
Dziękuję za docenienie tekstu. Nic mi nie było wiadomo o konkursie, nie doczytałam. Teraz już wiem:) Nie jestem przekonana, czy wiersz nadaje się do konkursu, ale dzięki za sugestię, przemyślę. Pozrdo.

Witaj Rafale.
Dziękuję za czytanie i komentarz. Miło, że zajrzałeś. Pozdrawiam.

Aidegard, nadsłowie mówisz? Dla mnie wszystko w tym wierszu ma swoją wagę i znaczenie, ale ja się zupełnie nie znam. Dzięki za komentarz i odczucia.

Wokka, serdeczne dzięki. Pozdrawiam.