Mister D.: NA JEDNO DRGNIENIE POWIEKI. Serwis poetycki.

To nie jest człowiek, chociaż twarz ma jakby ludzką,

powieki permanentnie otwarte i uśmiech

przyklejony na stałe, z którego z usłużną

uprzejmością dobywa się głos. Stoją ludzie,

z koszykami produktów spożywczych podchodzą,

niby-człowiek skanuje je wzrokiem - Bóg zapłacz.

- Szybciej złomie bez serca, blaszana istoto

bezrobotny robota pospiesza - to blaszak,

niczego nie odczuwa, można kamień zrzucić,

lepiej niż u spowiedzi - myśli bezrobotny,

znika z papierosami i butelką wódki.

Sąsiadka z naprzeciwka nabiera ochoty -

- ladacznico bezwstydna - mówi do maszyny,

dostrzega w niej kobietę, z którą mąż ją zdradził.

Czyści się programista, z sąsiedztwa dziewczyny,

profesor lingwistyki... Nie da się przesadzić

to nic nie czuje - takie słowa, profesorze,

kto by pomyślał, brawo! pełne oczyszczenie.

Teraz wprzód przeskok w czasie, już ciemno na dworze,

sklep zamknięty, kamery powolne zbliżenie

na oczy robota -

Spis rzeczy