Mister D.: GWIAZDOZBIÓR FOKSTERIRERA. O TYM MOŻNA TYLKO KULAWIĆ.. Serwis poetycki.

Ostatecznie nie sądzę - złudzenia zwojowe,
czy to zmysły, w tym szósty, otwarte na oścież.
Kupa gruzu kwitnącym wydaje się klombem,
zieleń fraktalizuje, wszystko jest kwantowe.

Tak ci o tym kulawię, jak kulawo chodzę.
Autostrady na niebie - mknie Energopolis.
Jakieś membrany? muszle? źrenice czerwone?
zjawiają się i nikną, diamentowy rozbłysk

po chwili gaśnie - punkcik - może satelita,
ale tak objawionej z nieba nie widziałem,
a gwiazd architektura ciekło-krystaliczna,
że czuję się na powrót w choince znalazłem.

Tak ci o tym kulawię, jak kulawo chodzę.
W tym miejscu, w żadnym innym, jakby dwa sześciany 
w sobie mechanizują, gdy odwracam głowę,
w tym miejscu, w żadnym innym, widzę smużą gwiazdy,

jakby je wielka czarna dziura pochłaniała.
Gdzie się zaczyna głowa, gdzie się kończy głowa,
skoro wszystko kwantowe - głos - po którym padam
niemal, mówię przepraszam, wystarczy mi kropla,

którą jestem, naprawdę cieszy mnie Orion,
jak zwykle pierwsze z niego co się rzuca w oczy
to pies rasy foksterier, ale że ma ogon
aż taki długi rombem zakończony smoczym,

pierwszy raz widzę -

Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem

Spis rzeczy

Akcje promocyjne

Inne

Forum

Mister D.

GWIAZDOZBIÓR FOKSTERIRERA. O TYM MOŻNA TYLKO KULAWIĆ.

Komentarze