Ok, ale mam jeszcze jedną refleksję odnośnie wiersza, można w nim wyczytać konkluzję, że światem rządzi się przez obraz. Tak mi jeszcze do głowy przyszło.

"z ludźmi nie dojdziesz" - to mądre, poważnie. Tak, uważam je za szkodliwe, bo gdzieś tam w głębi jestem też wybitnym krytykiem.

A ja sądziłem, że jednak chcesz abym coś więcej pod tekstem napisał... z ludźmi nie dojdziesz, nigdy nie wiesz czym kogo dotkniesz, często słyszę tu utyskiwania, że ktoś nie napisze czegoś więcej pod tekstem, a zatem uważasz analizę tekstów i interpretacje pisane przez krytyków i literaturoznawców za krzywdzące i szkodliwe. Ok.

Na początku myślałem, że jest to subtelny atak na moją osobą. Ale okazuje się, że nie jest. Czy ja Cię prosiłem o interpretację? Sam jej dokonałeś. Ja nawet nie wiem, o czym do mnie mówisz. Cudzych wierszy nie analizuję, bo w istocie na poezji się znam. Mógłbym komuś tylko zaszkodzić.

A jeśliby potraktować Boga i szatana, jako metafory - to np. Bóg to USA, w które chcemy wierzyć, a szatan to np. Rosja. Chcemy wierzyć w dobro, ale bez wątpienia wiemy, że jest zło. Bóg i szatan w wierszu podobni są do ludzi wielkich tego świata, oni tez osobiście nie załatwiają swoich porachunków, a robią to rękami ludzi. Wiersz wołanie, wiersz przeczucie nadchodzącej katastrofy... takie i inne mam skojarzenia.

Przepraszam, że mi się podoba. Ale Bogiem a prawdą, nie pamiętam jakiejś Twojej głębszej analizy czyjegoś tekstu tutaj... Nie zawsze mam ochotę się rozpisywać dłużej. Tekst o walce dobra ze złem, o rozwoju technologii, potencjalnie pozwalającej wyświetlać na niebie hologramy, służące jeszcze lepszej manipulacji ludźmi, chromi będą chodzić, ślepi widzieć dzięki inżynierii neuronalnej, genetycznej, dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, sztucznej inteligencji - wyświetlą nam obrazy, a będzie jak było. Czy Bóg i Szatan mogliby wreszcie załatwić tę sprawę między sobą, zamiast ukrywać się, np. za obrazami. Wojna, ciekawe czasy. A poza tym gówno prawda i proszę bez tej kokieterii, zawsze trochę piszemy z myślą, żeby tekst się w jakiś sposób podobał, ponieważ wiersz to dzieło również estetyczne. Mam nadzieję, że analiza wystarczy.

Jeśli się podoba, to może zachęci do głębszej analizy. Nie dodałem tekstu po to, żeby się podobał. Nie wierzę już w konkursy piękności duchowej. Chciałem tylko zasygnalizować, że jeszcze egzystuję i mam się zarówno dobrze, jak i źle. To pierwsze przeważa. Różańce do rąk, bracia i siostry wzajem siebie! Coś się święci. Nie wiem tylko kiedy i gdzie.

Mi się podoba.