Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Spis rzeczy

Zrzutka

Akcje promocyjne

Inne

Forum

point of view

Tam wtedy tu teraz Drawer


bałem się
wypchanych sierścią poduszeczek
z wbitymi szpilkami
twardych stalowych łebków
obok lśniły igły z nawleczonymi nitkami
gotowe prześlizgiwać się pomiędzy suchymi palcami babci

wtedy
zapragnąłem założyć jej stalowy naparstek
tak skutecznie bronił
przed smokami z bajek które opowiadała
tam
w jego nieskończonej czerni
aż po ból
do samej jasności
uwalniałem bose stopy
buty zakotwiczałem pod łóżkiem
nie można było z niego uciec
gdy
tuliłem zaprzyjaźnionego misia
w jego prawdziwych szklanych oczach 
znajdowałem migotanie konstelacji
i ułożony z błyszczących naparstków Pas Oriona
unosiłem wtedy wystrugane z marzeń skrzypiące skrzydła

ponad sufitami
samotnie szybowałem
nad ranem
z przemoczonej pościeli
ratowałem zawstydzonego pluszaka 

tu
teraz
poumieram sobie trochę w drodze do jutra
za chwilę urodzę się bezpiecznie nagi
w twoich dłoniach nawlekających igłę
Ilość odsłon: 3097

Komentarze

Konto usunięte

2-2

maj 19, 2017 12:51

Piont ma większość tekstów przeczasownikowanych Mithril, taki "styl".

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-3

maj 19, 2017 12:10

Puściłem ci jako kandydata na Wiersz Jużniewiem któregomiesiąca. Na portalu naprawdę jest niewiele tekstów i autorów tak naprawdę godnych uwagi. Na szybko doliczyłem się siedmiu osób.
Pisz, bo dobrze piszesz.
Pozdrawiam.

Konto usunięte

2-32-32-32-3

maj 19, 2017 11:05

Bardzo mi się podoba.Jak większość Twoich.
Pozdrawiam:)

point of view

2-42-42-42-42-42-4

maj 19, 2017 10:44

"za"

point of view

2-42-42-42-42-42-4

maj 19, 2017 08:19

... taaa... i z dużo literki "o"

Mithril

2-42-42-42-42-4

maj 19, 2017 06:45

...przeczasownikowany

Justyna Babiarz

2-32-32-32-32-3

maj 18, 2017 19:51

Umieranie jak rodzenie się :) Naturalnie :) Wiersz ten jest prosty w przekazie, a rozbudowany w metaforach :) Piękny i ciekawy :) Pozdrawiam ciepło :)

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-3

maj 18, 2017 19:32

Dużo o umieraniu ostatnio piszesz. To dobry, wg mnie, tekst. Nie mam pojęcia, dlaczego pierwszy go komentuję?
Bardzo litycznie pokazałeś chłopca, któremu zmarła babcia - zapewne najbliższa osoba na świecie.
I nadal tęsknota.
Wg mnie bardzo dobry wiersz.
Pozdrawiam.