Ale "grymasem" mam w środku wersa i "rymowatość" się wygasza... chyba ;-) Ja w sezonie nie jeżdżę w Bieszczady, bo tam nie ma gdzie zaparkować - dosłownie nalot. Czekam na jesień, bo wtedy najpiękniej. tetu, dzięki za dobre słowo.

Ech ci pielgrzymowiacy! Albo grymaszą, albo się ekscytują, to tak ze skrajności w skrajność; albo podzieleni na grupy: jedni do znudzenia zachwyceni, drudzy: pretensjonalni. Urwali się i teraz ich znoście - bo chwała na wysokości:) Od razu pomyślalam o warszawiakach, aczkolwiek takich pielgrzymowiaków-warszawiaków pewnie jest sporo z różnych stron, którzy pomiędzy dzień dobry, a do widzenia potrafią zmieścić tyle emocji
(w końcu wyznawcy biurek i suwów muszą dać gdzieś upust swoim fanaberiom), że knieja głuchnie i chwała za to Bieszczadom, że trzymają biesy w oddali:)

Mocno dźwięczy rym: głazem - grymasem, ale w sumie wpasował się w ten prześmiewczy kontekst. Pozdrawiam.

wokka, w punkt - dokładnie to chciałem przekazać. Nawet ten neologizm dot. warszawiaków ;-) dzięki

Dla mnie wiersz jest kpiną z masowej turystyki w Bieszczadach. Można też tekst nazwać satyrą.
Skojarzenie z pielgrzymkami religijnymi bardzo trafne a neologizm "pielgrzymowiacy" jest warty upowszechnienia i na pewno go zapamiętam.))

Można by uznać, że jest coś takiego jak wiersz kabaretowy, kiedyś istniało zjawisko zwane slamem poetyckim gdzie brylował Jaś Kapela. Dla mnie to wiersz w tym stylu, tylko gorszy, bo nawet nie zabawny. Jeżeli autor chciał przekazać jakaś głębie to ja tego nie zauważam. Xlex, to bardzo dobrze oddaje to jak widzę ten wiersz, jeżeli tego nie widzisz, to życzę żebyś kiedyś zobaczył. Pozdrawiam

A coś w temacie?

Antypoetycki xlex