Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki


Daj rękę, pójdziemy wstecz po naszych wspólnych śladach, pozwól, że poprowadzę cię raz jeszcze. Halina Poświatowska

 

 

wielokrotność obrazów ma miejsce 

pod koniec życia ufasz tylko śmierci
sen o wolności wciąż należy do nas
niebo identyfikuje poległych 
za miłość wierność i że cię nie opuszczę

 

przytul się ceremonia w pozycji leżącej 
ma fundament z kamienia
koniec hymnu jest początkiem marszu
dla niezupełnie umarłych

Ilość odsłon: 324

Komentarze

wrzesień 23, 2023 18:20

Dzięki Adaszewski.

wrzesień 10, 2023 17:29

Wiersz, który uwodzi kompozycją i dyscypliną, choć chyba to jedno i to samo... Wiersz, który kręci się wokół tematu, a na koniec jak piłka golfowa wpada do dołka.

wrzesień 10, 2023 14:36

Mars, Leszek, dziękuję za wgląd. Pozdrawiam.

lipiec 27, 2023 16:02

Ładnie skomponowany hymn na cześć bardziej dorosłych lat.
Pozdrawiam

lipiec 26, 2023 16:37

Mimo ponurej metaforyki wiersz jest optymistyczny - to jego wartość dodana. Pozdrawiam