Wówczas łatwo popaść w jakiś sentymentalizm albo ulotną mydlaną refleksyjność.
Tak jest z Konopnicką i oceną jej twórczości - od zachwytu po totalną krytykę .
Chyba jednak dobrze że : nie owijała w bawełnę .

Dobrym sprawdzianem jest,- czytany tekst po np. pięciu latach .. 50 procent swego dorobku czytam naprawdę z uznaniem - to chyba dużo ?
Nie że się chwalę - ale to znaczy że są czytelnicy , którzy czekają na moja poezję :-)
Sorry za żart ale coś w tym jest .
Zdrowia .

Żadne mistrzostwo - po prostu trochę wyobraźni, np.:
zamiast pisać "stary Gusło umarł po wielu cierpieniach" (chwytliwe poetycko, nie powiem) lepiej napisać "pod ścianą Azor i osierocona ławka bez perspektyw".

Świadomie piszę - dosadnie
Mam przekonanie że tak trzeba
Napisanie tekstu - by był zrozumiały a zarazem nie był wprost,- a do tego miał silny przekaz .....- wówczas to jest mistrzostwo - i to niezwykle rzadkie nawet dla najlepszych.

Tekst musi zostawić czytelnikowi przestrzeń do domysłu/wyobraźni/kombinacji. U ciebie jest jak młotkiem w łeb np.:
"To pieśń niemocy
pieśń upadłego
otyłego człowieka"
Zamiast tłumaczyć czytelnikowi łopatologicznie przy użyciu zgranego zestawu przymiotników, napisz tak, aby to wynikało z prostych słów i złapało za serducho. To jest właśnie poezja. Zdrowia

Bym tego nie pisał dyby temat był słaby.
Tragizm takich ludzi jest przejmujący do kości .
Myślałem że takie rzeczy czujesz ..... i rozumiesz .

Technicznie to text leży (przypadkowość rymów, czkawkowość), tematycznie jest jeszcze gorzej... Poza tym przykład kawanaławizmu.